Όταν μούδιασμα των άκρων, ένα άτομο αισθάνεταικάποια δυσκαμψία στην κίνηση και απώλεια ευαισθησίας του δέρματος. Αυτό το φαινόμενο συχνά συνοδεύεται από μυρμήγκιασμα, καύση, ψυχρότητα. Εάν η δυσφορία που προκαλείται από αυτές τις δυσάρεστες αισθήσεις περάσει γρήγορα, μπορεί να προκληθεί από μια απότομη κίνηση ή, αντίστροφα, από μια μακρά ακινησία σε μια άβολη στάση. Εάν αυτό το φαινόμενο συμβαίνει συχνά, τότε αυτό είναι ένα σύμπτωμα της νόσου. Ο κατάλογος αυτών των ασθενειών είναι μεγάλος, αλλά οι συχνότερες και σοβαρές αιτίες της μούδιασμα των άκρων είναι η οστεοχονδρωσία, η μεσοσπονδυλική κήλη, οι κυκλοφορικές διαταραχές, η παραβίαση των νεύρων, η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Μόνο ένας γιατρός μπορεί να καθορίσει την αιτία της μούδιασμα και να συνταγογραφήσει μια θεραπεία.

Πρόσφατα, οι γιατροί προσεγγίζονται όλο και περισσότεροοι νέοι με το ερώτημα: "Γιατί το δεξί χέρι μπερδεύεται, ή είναι όλα από τον ώμο στα δάχτυλα ή μόνο τα δάχτυλα;" Τα συναισθήματα περιγράφονται ως αίσθημα δυσκαμψίας, δυσκαμψίας. Μερικές φορές ο ασθενής παραπονιέται για πόνο στους αγκώνες ή στις καρπικές αρθρώσεις. Η απώλεια της κινητικότητας των δακτύλων, κατά κανόνα, προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία.

Το γεγονός είναι ότι στην ομάδα κινδύνου υπάρχουν άνθρωποι,πολύ χρόνο δαπανών στον υπολογιστή. Έχουν μούδιασμα στο δεξί χέρι λόγω της σταθερής έντασης ορισμένων μυών, πιέζοντας το κανάλι του νεύρου. Αυτό είναι σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. Αυτή η ασθένεια επηρεάζει όχι μόνο εκείνους που εργάζονται στον υπολογιστή, αλλά και εκείνους των οποίων το επάγγελμα συνδέεται με την καθημερινή ίδια κίνηση των χειροποίητων ραπτικών, ζωγράφων, ξυλουργών. Τα επαγγέλματα αυτά υπήρχαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ωστόσο, το σύνδρομο καρπικών αρθρώσεων πριν από τη δεκαετία του 80 του περασμένου αιώνα δεν ήταν ευρέως διαδεδομένο.

Ο λόγος που ο δεξιός βραχίονας γκρεμίζει καιΠιο συγκεκριμένα, τα δάχτυλα του χεριού, από το ότι από την έντονη ένταση υπάρχει οίδημα των τενόντων. Το νεύρο, υπεύθυνο για την ευαισθησία της παλάμης και των δακτύλων, τρέχει κατά μήκος του ίδιου στενού διαύλου με τους τένοντες. Το οίδημα συμπιέζει το νεύρο, το οποίο οδηγεί σε μούδιασμα.

Όταν το δεξί χέρι, προσωρινό για πρώτη φορά, μεγαλώνει μούδιασμαο τερματισμός της εργασίας και το εύκολο μασάζ μπορούν να σας βοηθήσουν. Αλλά, όπως και κάθε νόσο, το σύνδρομο περνάει από διάφορα στάδια ανάπτυξης. Το τσούξιμο, η δυσκαμψία, η απώλεια ευαισθησίας μπορεί να φτάσει σε πονηρό πόνο. Αν δεν ξεκινήσετε την έγκαιρη θεραπεία, μπορεί να εμφανίσετε σοβαρή παραμόρφωση και ακόμη και θάνατο του κινητικού μυός του αντίχειρα.

Η οστεοκόνδεσις είναι μία από τις πιο συνηθισμένεςασθένειες της εποχής μας. Είναι εκτεθειμένος στους νέους και τους ηλικιωμένους, και εκείνους που κάθεται στο γραφείο όλη την ώρα, και εκείνοι που ασχολούνται με το χειρωνακτικό έργο. Οι λόγοι που μπορούν να προκαλέσουν την εμφάνιση οστεοχονδρωσίας είναι πολλοί. Μπορούμε να πούμε ότι το "θεμέλιο" του τίθεται στο σχολείο: μια μακρά συνεδρίαση στο γραφείο βοηθά να σχηματίσει μια λανθασμένη στάση, προκαλεί σκολίωση. Παραδόξως, η εντατική εκπαίδευση σε γυμναστήρια, η ανεξέλεγκτη ανύψωση βαρών μπορεί επίσης να προκαλέσει οστεοχονδρόρηση. Με την οστεοχονδρωσία της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, ο δεξιός βραχίονας μεγαλώνει μπερδεμένος, ο πόνος γίνεται αισθητός όταν προσπαθεί να τον σηκώσει, να τον τραβήξει πίσω.

Η οστεοχόνδρωση μπορεί να είναι αυχενική και οσφυϊκή. Η αιτία του είναι κατά παράβαση και φλεγμονή των νευρικών ριζών των διαφόρων τμημάτων της σπονδυλικής στήλης. Αυτές οι διαδικασίες προκαλούν το μούδιασμα των άκρων. Ένα από τα συμπτώματα της νόσου - σπασμούς των αιμοφόρων αγγείων και, ως εκ τούτου, παραβίαση της κυκλοφορίας του αίματος.

Στην περίπτωση αυτή, πρώτα απ 'όλα, το δεξί χέρι και το πόδι γοητεύουν. Στα άκρα εμφανίζεται τσούξιμο ή καύση, οδυνηρές αισθήσεις στους καρπούς και τα πόδια.

Η οστεοχόνδρωση είναι μια προοδευτική ασθένεια. Ο πόνος, η δυσκαμψία των κινήσεων, η απώλεια ευαισθησίας του δέρματος δηλώνουν σοβαρά προβλήματα με τη σπονδυλική στήλη. Η χρήση του φαρμάκου για τον πόνο μόνο ανακουφίζει προσωρινά την κατάσταση του ασθενούς. Απαιτεί σύνθετη θεραπεία - φάρμακα, θεραπεία με βιταμίνες, άσκηση, χειροθεραπεία - και αναγκαστικά υπό την επίβλεψη ενός γιατρού.