A.S. Ο Πούσκιν έγραψε "Στους λόφους της Γεωργίας" το καλοκαίρι του 1829. Αυτό είναι ένα από τα ποιήματα αφιερωμένο στη σύζυγό του Ναταλία Goncharova. Το έργο γεμίζει με θλίψη και ελπίδα για ένα λαμπρό μέλλον ταυτόχρονα, επειδή γράφτηκε μετά την αποτυχημένη συγγραφή του ποιητή. Η μελλοντική του σύζυγος Αλέξανδρος Σεργκέιεβιτς συναντήθηκε σε μία από τις μπάλες και τον κέρδισε μόνο με μια ματιά. Ο Πούσκιν κατάλαβε ότι θα μπορούσε να απορριφθεί, οπότε η πρόταση γάμου στάλθηκε στους γονείς της νύφης μαζί με τον φίλο του Φιόδορ Τολστόι - τον Αμερικανό. Σε απάντηση, έλαβε μια άρνηση, αιτιολογημένη από τη νεολαία του κοριτσιού.

Μετά από αυτό, ο Αλέξανδρος Sergeyevich πήγε ναΟ Καύκασος. Εκεί έγραψε το διάσημο έργο του "Στους λόφους της Γεωργίας" του Πούσκιν. Η ανάλυση του στίχου μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε τα αληθινά συναισθήματα του συγγραφέα, ο οποίος ήθελε να ξεχάσει τον εαυτό του μετά από μια αποτυχημένη συναυλία και πήγε στο στρατό. Οι φίλοι του ποιητή δεν ήθελαν να εκθέσουν τη ζωή του σε κίνδυνο, έτσι τον έπειραν να παραμείνει στην Τιφλίδα. Ο Αλέξανδρος Σεργκέιεβιτς ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει την ιδέα του γάμου, αλλά ακόμα τα συναισθήματα για τη Ναταλία Γκονγκάροβα κερδίζουν την κοινή λογική.

Ήταν στον Καύκασο που ο Πούσκιν έγραψε "Στους λόφουςΓεωργία ". Το ποίημα ξεκινά με τον ήρωα που στέκεται στην όχθη του ποταμού Αραγβά, αλλά οι σκέψεις του βρίσκονται στη μακρινή Μόσχα, όπου η όμορφη νύφη έχει παραμείνει. Ο ποιητής παραδέχεται ότι είναι «λυπημένος και εύκολος», τέτοια αισθήματα εξηγούνται από την απόρριψη των γονέων της κοπέλας και την πεποίθηση του συγγραφέα ότι θα επιτύχει το στόχο του και θα παντρευτεί τη Ναταλία. Διαχωρισμός Αλέξανδρος Sergeyevich αντιλαμβάνεται ως προσωρινές συνθήκες και δυσκολίες, που απλά πρέπει να περιμένουμε έξω.

Το ποίημα του Πούσκιν "Στους λόφους της Γεωργίας" διαπερνάται με πίστηφωτεινό μέλλον. Ο ποιητής κατανοεί απόλυτα ότι αρνήθηκε όχι μόνο επειδή η νύφη του είναι πολύ νεαρή για να παντρευτεί. Οι γονείς της ήθελαν γι 'αυτήν ένα καλύτερο πάρτι, έναν καλύτερο σύζυγο και η υλική κατάσταση του Αλεξάντρ Σεργκέιεβιτς την εποχή εκείνη άφησε πολύ να είναι επιθυμητή. Επισκέφτηκε ακριβά ιδρύματα κατανάλωσης αλκοόλ, ήταν γνωστός ως τζογαδόρος, οπότε σχεδόν όλος ο μισθός του μειώθηκε στις κάρτες. Αλλά όταν ο Πούσκιν έγραψε "Στους λόφους της Γεωργίας", οι σκέψεις του απέχουν πολύ από τις καθημερινές ανησυχίες, απλώνει μόνο τα συναισθήματά του σε ένα κομμάτι χαρτί.

Ο ποιητής δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το γεγονός ότι αυτόςδεν γνωρίζει αρκετά Natalya Goncharova, και κατά τη διάρκεια της συνάντησης ανταλλάσσουν μόνο μερικές μικρές φράσεις. Δεν τον ενοχλεί ότι μια νεαρή κοπέλα είναι απίθανο να έχει συναισθήματα γι 'αυτόν. Ο Αλέξανδρος Sergeevich πιστεύει ακράδαντα ότι η αγάπη του είναι αρκετή για να δημιουργήσει μια ισχυρή και ευτυχισμένη οικογένεια. Στις προφητείες του, ο Πούσκιν δεν εξαπάτησε. Στους λόφους της Γεωργίας, η μοίρα του ήταν πρακτικά επιτυχημένη, επειδή στον Καύκασο αποφάσισε να συνδέσει τελικά τη μοίρα του με τη Γκονγκόροβα.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι μετά το γάμοο επιλεγμένος του, ο Αλέξανδρος Sergeevich δεν του έδωσε ένα ενιαίο ποίημα. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Ναταλία δεν κατάφερε να τον αγαπά. Εκείνος σεβάστηκε και εκτίμησε τον σύζυγό της, αλλά δεν τον κατάλαβε. Ομορφιά Goncharova προκάλεσε ενθουσιασμό μεταξύ πολλών ανδρών που προκάλεσε εξάρσεις του Πούσκιν της ανεξέλεγκτης ζήλιας, αλλά οι φίλοι του, πάντα έγραψε ότι πάρα πολύ ευτυχισμένη στο γάμο και ευγνώμων για αυτό που τον έφερε στην Ναταλία.