Το τρίτο του Αυγούστου 1924 στη Μόσχα γεννήθηκεεξαιρετική συγγραφέας, ιδιαίτερα αγαπήθηκε από τα παιδιά και τους έφηβους αναγνώστες. Ωστόσο, το δράμα, και τη δημοσιογραφία, η οποία δραστηριοποιείται επίσης στην Aleksin AG, δεν ήταν χειρότερη από την πεζογραφία του. Η νέα γενιά στη Σοβιετική Ένωση, και τώρα, στη μετα-σοβιετική εποχή, εξακολουθεί να ενδιαφέρεται έντονα για βιβλία Ανατολία Alexina. Τα ερωτήματα που προκύπτουν στα έργα του είναι αιώνια. Εκεί θα πρέπει να αντιμετωπίζονται η ιστορία, ένα από τα πολλά του ίδιου εξαιρετικής ποιότητας, - «Εν τω μεταξύ, κάπου ...». Θα παρουσιαστεί επίσης μια σύνοψη. Το βιβλίο, που εκδόθηκε από την πρώτη δίπλα σε αυτή την ιστορία ήταν εξίσου ενδιαφέροντα και διάσημα «Ο αδερφός μου παίζει το κλαρίνο», «Χαρακτήρες και εκτελεστών», «αργά παιδί», «Scary Story», «Η ημέρα πριν από χθες, και το μεθαύριο», και άλλα.

Σχετικά με τον συγγραφέα

A.G. Ο Aleksin είναι ψευδώνυμο, στη ζωή του ήταν ο Anatoly Georgievich Goberman. Τόσο τρυφερά όσο και σε οποιαδήποτε ηλικία ένας νεαρός άνδρας δεν του αρέσει η ζωή στη ζωή. Anatoly Aleksin πιο έμπειροι, αισθάνθηκε και να σκεφτεί στην παιδική ηλικία μου, γι 'αυτό ήταν τόσο στενή και κατανοητό σύστημα σκέψης ήταν ότι η ηλικία. Ο πατέρας του, Γεώργιος Rakhmanov, ο οποίος έκανε την Οκτωβριανή Επανάσταση και πολέμησαν στον Εμφύλιο δημοσιογράφος, συνελήφθη το 1937, αλλά η μητέρα του συγγραφέα κατάφερε να παραμείνει όχι μόνο έξυπνη, θαρραλέα και δίκαιη, αλλά επίσης πολύ καλή.

Σχεδόν όλες οι λυρικές ηρωίδες του Aleksin είναι εξοπλισμένες μεαυτές ή άλλες λεπτομέρειες του χαρακτήρα, συνήθειες, λόγια, που ήταν εγγενή στη μητέρα του - Μαρία Μιχαηλοβόνι. Αυτό μπορεί να φανεί στην ιστορία "Και εν τω μεταξύ, κάπου ...", η περίληψη της οποίας μεταφέρει την κύρια ποιότητα της ηρωίδας - Νίνα Γεωργιέγνα. Και αυτό, φυσικά, καλοσύνη. Όντας μαθητής, ο Ανατόλι Αλέξιν έχει ήδη δημοσιεύσει πολλά (το περιοδικό "Pioneer", η εφημερίδα "Pionerskaya Pravda", η συλλογή "Σημαία"). Τότε ήρθε ο πόλεμος και ο συγγραφέας έπρεπε να μεγαλώσει γρήγορα.

Δημιουργικότητα

Εκκενωμένο από την πρωτεύουσα στα Ουράλια, ο Αλέξιν βρίσκεται ήδη μέσαδεκαέξι ετών έγινε πρώτος λογοτεχνικός υπάλληλος της καθημερινής εφημερίδας «Φρούριο της Άμυνας» και σε σύντομο χρονικό διάστημα ο υπεύθυνος γραμματέας αυτού του σώματος του γίγαντα του αλουμινίου που χτίστηκε. Εκτός από μια εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, με την καθημερινή τρελή επιχειρηματική ρουτίνα της, ο συγγραφέας εργάστηκε επίσης για τα δικά του μελλοντικά έργα. "Θυμηθείτε αυτό το πρόσωπο", "Ivashov", "Στο πίσω μέρος όπως στο πίσω μέρος" και πολλές άλλες ιστορίες και μυθιστορήματα περιέχουν το πλουσιότερο αυτοβιογραφικό υλικό. Το 1947, ο συγγραφέας έλαβε μέρος στην πρώτη πανευρωπαϊκή διάσκεψη νέων συγγραφέων.

Το 1951 αποφοίτησε από το διάσημο ΙνστιτούτοOriental Studies στη Μόσχα και δημοσίευσε το πρώτο μεγάλο βιβλίο. Ο Κωνσταντίνος Πουστώτσφσκι, ο οποίος εκτίμησε το ταλέντο και την καλοσύνη του νεαρού συγγραφέα Aleksin, έγινε ο πρώτος συντάκτης του. Αυτή η σπουδαία ιστορία ονομάστηκε "Τριάντα μία ημέρες ή το ημερολόγιο του πρωτοπόρου Sasha Vasilkov." Με το εύκολο χέρι Paustovsky, το βιβλίο έγινε δημοφιλές, και ο συγγραφέας του - ένας από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς στη χώρα της παιδικής ηλικίας και της νεολαίας. Μέχρι το 1966, ο Αλέξιν έγραψε για παιδιά, και το έπραξε θαυμάσια. Ποιος δεν έχει βρεθεί στις σελίδες του "Στη γη των αιώνων διακοπών"; Η μυθιστοριογραφία του "Sasha and Shura", "Η Kolya γράφει Ole", "Οι έκτακτες περιπέτειες του Seva Kotlov" διαβάζονταν στις βιβλιοθήκες κυριολεκτικά σε τρύπες. Αλλά ακόμα και τότε ο συγγραφέας σκέφτηκε τα προβλήματα της εκπαίδευσης των νέων. Και σύντομα αυτές οι σκέψεις ενσωματώθηκαν στις γραμμές της ιστορίας "Και εν τω μεταξύ, κάπου ...". Η περίληψη δείχνει ήδη πόσο τα προβλήματα που έθεσε ο συγγραφέας έγιναν πιο εκτεταμένα και πιο σοβαρά.

Νέο στάδιο

Βγήκαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '60 και του '70παίζει τον περασμένο αιώνα, μυθιστορήματα, διηγήματα, έκανε την Alexina διάσημο και ενήλικες αναγνώστες περιβάλλον. Εδώ, πρώτα απ 'όλα την ιστορία έπαιξε καθοριστικό ρόλο: «Είναι μια φοβερή ιστορία», «Καλέστε και έρχονται», «τρίτη στην πέμπτη σειρά,» «Ο αδερφός μου παίζει το κλαρίνο», «Mad Ευδοκία» και, φυσικά, «Εν τω μεταξύ, κάπου τότε ...». Περίληψη αυτής της ιστορίας θα περιγραφεί παρακάτω. Τριλογία «Στο πίσω μέρος, στο πίσω μέρος,» ο συγγραφέας έκανε μάρτυρας καθημερινή σχεδόν αόρατος από την πρώτη γραμμή, αλλά ένα τεράστιο εθνικό κατόρθωμα του Μεγάλου Πολέμου. «Καρδιακή ανεπάρκεια» και «Διαιρώντας την περιουσία» δείχνει επίσης την υψηλή ποιότητα της Σοβιετικής άνθρωπος στις πιο συνήθεις συνθήκες στέγασης και διαβίωσης.

Η δεκαετία του ογδόντα έφερε τους αναγνώστες νέουςAnatolia Alexina ιστορία: «Home Board», «Ημερολόγιο του γαμπρού», «σηματοδότησης και buglers», «Υγιεινή και άρρωστος», «Λυπάμαι, μαμά», «Toy» και πολλά άλλα, πάντα με ενθουσιασμό και με μεγάλη αγάπη γίνεται αντιληπτή από τον αναγνώστη. Την ίδια στιγμή το μυθιστόρημα του Fadeyev Alexina παίξει «Η Νέα Φρουρά» είχε γράψει αρκετά σενάρια και πολλές άλλες δραστηριότητες στον τομέα του δράματος, όπως: «διεύθυνση επιστροφής» «Πάμε σινεμά», «Δέκατη»

"Τι" και "Πώς"

Ο ίδιος ο συγγραφέας εξήγησε επανειλημμένα στις συνεντεύξεις τουκατανόηση της διαφοράς μεταξύ της λογοτεχνίας για τους νέους και της παιδικής λογοτεχνίας. Τα παιδιά είναι πολύ σημαντικό - όπως είναι γραμμένο, έχουν την τάση να αισθάνονται έντονο εικόνες, η ομορφιά της γλώσσας, τη σαφήνεια του στυλ, ότι όταν αντιλαμβάνονται τι είναι ο συγγραφέας του προϊόντος ήθελε να πει. Και η νεολαία εκτιμά τη λογοτεχνία ακριβώς για τα προβλήματα που αφορούν τους ενήλικες, αλλά όχι τα παιδιά. Όλα τα έργα Alexina διαφορετικές ευκρίνεια και η συνάφεια (ενδιαφέρον για την αιωνιότητα!) Προβλήματα, τα θέματα της ηθικής. Δάσκαλος λέξη Aleksin μας έδωσε πολλές εξαιρετικές αφορισμούς, το οποίο είναι πολύ πιο εύκολο να βρούμε το σωστό δρόμο στη ζωή. Με το καλό πρέπει να βιαστούμε, γι 'αυτό έμεινε χωρίς προορισμό. Τα παιδιά κλαίνε, όχι μόνο σε σπασμένο γόνατο του, αλλά όταν πονάει το άλλο. Δεν υπάρχει πιο σοφή προσέγγιση στην εκπαίδευση των συναισθημάτων.

Εδώ και σε ένα τεράστιο αριθμό άλλων γραμμώνη ίδια η λέξη είναι εξαιρετικά συμπυκνωμένη, ο συγγραφέας ήταν σε θέση να επενδύσει τις περισσότερες πληροφορίες με τη βοήθεια της τέχνης στον ελάχιστο αριθμό γραμμάτων. Με όλα αυτά, δεν υπάρχει κανένα γραμμάριο ξηρού διδακτικού για τον Aleksin. Υπάρχει πάντοτε ένας συνδυασμός δράματος και έντασης με απόλυτα μουσικό λυρισμό και χιούμορ και η σύνθεση χτίστηκε για αιώνες με αποδεδειγμένες αρχές κλήσης κειμένων ή μεταβολής του θέματος. Δεν υπάρχει καμία εντύπωση επανάληψης, αν και συχνά χρησιμοποιείται η ίδια μέθοδος κατασκευής, το ίδιο πρόβλημα τίθεται. "Εν τω μεταξύ, κάπου ..." - μια ιστορία που ικανοποιεί πλήρως αυτά τα χαρακτηριστικά. Από τον όγκο, είναι επίσης μικρό, αλλά πληροφοριακά - τεράστιο, το ηθικό ύψος αυτού του έργου δεν θα αφήσει κανέναν αδιάφορο.

Τώρα

Ο συγγραφέας Anatoly Aleksin είναι γνωστός όχι μόνο στοΤη Ρωσία και τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Τα μυθιστορήματά του και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε έναν τεράστιο αριθμό γλωσσών, συμπεριλαμβανομένων των Μπενγκάλι, Περσών και Χίντι. Ο Aleksin επανέλαβε πρόθυμα στην Αγγλία, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία και την αγαπούν πολύ στην Ιαπωνία. Σε όλα τα έργα του Ανατόλι Αλέξιν χτυπάει την καλοσύνη του. Δεν είναι καθόλου άδικο ότι ο συγγραφέας είναι βραβευμένος όχι μόνο από σοβιετικά αλλά διεθνή βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του ονόματος Hans Christian Andersen. Πολλοί θυμούνται το τηλεοπτικό πρόγραμμα, όπου η Aleksin ήταν ηγετική - "Πρόσωπα φίλων". Εργάστηκε επίσης εκτενώς στην Ένωση Συγγραφέων, στο συντακτικό συμβούλιο του περιοδικού Yunost, στην Επιτροπή Ειρήνης. Από το 1982, ο Aleksin είναι καθηγητής επιστημόνων, αντίστοιχο μέλος του APN της ΕΣΣΔ.

Και το 1993 εγκατέλειψε τη χώρα, ζει στο Ισραήλ,γράφει απολύτως "ενήλικα" βιβλία. Τόσο το ίδιο το υλικό όσο και το θεματικό στοιχείο έχουν αλλάξει πολύ. Το 1994, βγήκε η Σάγκα του Πένσνερνα - για τον τρόμο, τον αντισημιτισμό, τον φασισμό, που έβλαψε την ανθρωπότητα, στην περίπτωση αυτή θεωρείται στο παράδειγμα μιας οικογένειας. Τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Αλεξάν "Θανάσιμη αμαρτία" και τα απομνημονεύματα "Leafing Through Years". Σε αυτές τις σελίδες, η αναπόφευκτη αισιοδοξία του συγγραφέα, η πίστη στο μέλλον της ανθρωπότητας, η εμπιστοσύνη στο μέλλον, την οποία ο Ανατόλι Αλεξιν έχει γεμίσει πάντα το έργο του, στερέψει.

"Εν τω μεταξύ, κάπου ..."

Για πρώτη φορά οι αναγνώστες ιστοριών που βρέθηκαν τον Δεκέμβριοπεριοδικό "Νεολαία" του 1966. Ακολούθως, αυτό το έργο του Ανατόλι Αλέξιν επανατυπώθηκε επανειλημμένα σε ποικίλες συλλογές, ανθολογίες. Αυτή η έκδοση του 1975, 1977, 1982, 1990, 2000 (μόνο σημαντικοί μητροπολιτικοί εκδότες, σε συνολικά επανεκδόσεις ήταν πολύ περισσότεροι).

Σε αυτό το έργο για νέους και ενήλικεςαποκαλύπτει τον κόσμο της νεολαίας, όπου οι κύριοι χαρακτήρες δείχνουν θάρρος όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες, είναι γεμάτοι καλοσύνη, χωρίς συμβιβασμούς, έτοιμοι να πολεμήσουν. Δραματικός, συνυφασμένος με ένα καλό και πολύ λυρικό χιούμορ - ένα χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό "Και εν τω μεταξύ κάπου ...". Το είδος της ιστορίας συμβάλλει στην αποκάλυψη των πιο ενήλικων και συχνά δραματικών πτυχών της ζωής, στην επίλυση τόσο δύσκολων θεμάτων όπως η ορθή επιλογή, η κατανόηση του εαυτού και των ανθρώπων, η αίσθηση στον κόσμο ισχυρών, ώριμων και γενικά καλών ανθρώπων.

Οι κύριοι χαρακτήρες

Σεργκέι Yemelyanov σε αυτή την ιστορία δεν είναι μόνος. Αυτό το όνομα και αυτό το όνομα φοριέται τόσο από τον πατέρα όσο και από τον γιο, επειδή γύρω από αυτή τη σύμπτωση και έχτισε ένα λεπτό κτίριο οικόπεδο. Η οικογένεια με την πλήρη έννοια της λέξης είναι υποδειγματική. Σεργκέι Yemelyanov ανώτερος - ένα αξιόλογο μοντέλο ρόλου και ο πατέρας, ο οποίος δεν μπορεί να είναι υπερήφανη. Μαζί με τη σύζυγό του - τη μητέρα του σεργκέι Yemelyanov junior - πηγαίνει ενεργά για αθλήματα, διδάσκει τον εαυτό του Αγγλικά, προωθεί έναν υγιεινό τρόπο ζωής.

Και εκτός αυτού, σχεδιάζουν μαζί τα φυτάυπάρχουν για τη χώρα το πιο χρήσιμο πράγμα. Αλλά το πιο σημαντικό, η οικογένεια Emelyanov είναι πολύ όμορφοι και άψογα υποχρεωτικοί άνθρωποι. Ως καθήκον συχνά σε ένα μακρύ ταξίδι, γράφουν στον γιο του γράμματος - συγκεκριμένα, ακριβή, σωστά σχεδιασμένα, με την ημερομηνία και την ώρα της γραφής. Ο γιος, αφήνοντας το σπίτι να σπουδάσει, κάθε πρωί βγάζει ένα άλλο μήνυμα από το γραμματοκιβώτιο. Αλλά μόλις υπήρχαν δύο μηνύματα.

Γράφοντας

Η αρχή της ιστορίας είναι μια επιστολή από μια άγνωστη γυναίκα,απευθυνόμενος στον Σεργκέι Yemelyanov, ο οποίος ο νεότερος Σεργκέι άνοιξε τα μάτια του και διάβασε ότι είχε γυρίσει τη σελίδα της προηγούμενης ζωής του για πάντα. Η ξέγνοιαστη παιδική ηλικία τελείωσε. Πολύ λεπτές πνευματικές αλλαγές που συμβαίνουν με τον ήρωα, είναι δύσκολο να καταλάβουμε τα παιδιά και την εφηβεία. Αυτή η ιστορία είναι σαφώς για τους ηλικιωμένους. Ακόμη και συγγραφείς απαλή πειράγματα της οικογένειας Obraztsova πρωταγωνιστές αντιμετωπιστεί ήδη για περισσότερο τη νεολαία από τη νεολαία με μαξιμαλισμό και απλή της. Ιδανική ομαλότητα σχέση των γονέων και ακόμη και ένα είδος «ελαφρά λάθος», αλλά γαλήνια στάση απέναντι μεγαλύτερα Γεμελιάνοφ Tiffany - όλα αυτά εμφανίζεται πριν από ένα αγόρι στον κόσμο για να διαβάσετε το γράμμα δεν είναι τόσο σαφές και απλό, όπως είδε όλη του τη ζωή.

Η παιδική ηλικία τελείωσε με ένα πικρό μήνυμαη άγνωστη γυναίκα, η ίδια η ζωή, οι απόψεις άλλαξαν και άρχισε μια απότομη ανάπτυξη. Το βιβλίο "Εν τω μεταξύ ενίοτε κάπου ..." δείχνει στους σημερινούς νέους πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη για καλοσύνη, συμπάθεια, συμπόνια - αυτές οι ανθρώπινες ιδιότητες δεν θα χάσουν ποτέ ποτέ τη σημασία τους. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να είναι ευγενικοί - αυτό είναι ένα άλλο μάθημα που λαμβάνει ο Seryozha Yemelyanov στις σελίδες της ιστορίας. Αυτό είναι που ο Anatoly Aleksin έχει βάλει στην κορυφή της γωνίας. "Εν τω μεταξύ, κάπου ..." είναι μια δοκιμή λακτίσματος, η οποία ακόμα και σήμερα μπορείτε να ελέγξετε τις προσωπικές ιδιότητες του ατόμου. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι το έργο του Ανατόλι Αλεξίν έφυγε από τα σύγχρονα σχολικά προγράμματα στη Ρωσία. Τα μυθιστορήματά του είναι αξέχαστα μαθήματα ηθικής, τα οποία πάντα θα λέγονται ότι είναι "για εμάς" - και σε πενήντα χρόνια και διακόσια πενήντα. Τέλος πάντων, σήμερα - είναι ακόμα για μας.

Μια άλλη γυναίκα

Εάν πρέπει να προστατεύσετε ένα άτομο,ρωτήστε ... Αυτά τα μικρά αξιώματα είναι γεμάτα με ολόκληρο το ύφασμα του κειμένου του έργου. Τι ήταν σε αυτή την επιστολή, η οποία γύρισε όλη τη νεότερη ζωή του Yemelyanov; Αποδεικνύεται ότι ο υποδειγματικός πατέρας του δεν ήταν πάντα έτσι. Ήταν πολύ άρρωστος, αφού τραυματίστηκε στο μπροστινό μέρος, και άφησε Νίνα Γ, γιατρός στο νοσοκομείο, όπου υποβλήθηκε σε επεξεργασία. Ήταν εκείνη που τον έστειλε στο κανάλι ενός υγιεινού τρόπου ζωής: φοβερή αϋπνία, σπασμούς, απώλεια της όρεξης και πολλές άλλες συνέπειες της ζημίας που μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με ένα άκαμπτο δραστηριότητες καθεστώς και αθλητικές. Όταν ο Γιεμελάνοφ-ανώτερος θεραπεύτηκε, ερωτεύτηκε τον άλλον και άφησε μόνο τη Νίνα Γεωργιέ. Αλλά η επιστολή δεν είναι γι 'αυτό.

Γράφει ότι συγχωρούσε τα πάντα, αλλά τώρααπίστευτα κακό, και περιμένει πολύ για βοήθεια. Αυτό είναι πολύ χειρότερη από ό, τι ήταν τότε, μετά την αποχώρηση από Γεμελιάνοφ ανώτερος. Επειδή η απώλεια αυτή τη φορά δεν είναι ο σύζυγός της, αλλά ο γιος της. Shurik - θετό παιδί, που έθεσε, βρήκε ξαφνικά πραγματικούς γονείς. Και τώρα είναι ήδη ένας ενήλικας, έτρεξε σαν ένα παιδί, ήσυχα συσκευασμένα και χωρίς να πει αντίο. Η Nina Georgievna γράφει αμέσως ότι αυτό μπορεί επίσης να γίνει κατανοητό. Σεργκέι νεώτερος αποφασίζει να την επισκεφθεί, επειδή οι γονείς εξακολουθούν να είναι σε επαγγελματικό ταξίδι. Εδώ οι άνθρωποι ζουν ειρηνικά, να πάνε στο σχολείο ή στην εργασία, τα πόδια, τρώνε, δεν υποψιάζονται τίποτα, και εν τω μεταξύ, κάπου ... Οι κύριοι χαρακτήρες της ιστορίας χωρίς την παραμικρή ευθύτητα, αλλά και χωρίς περιστροφές στη συμπεριφορά του, δείχνουν πόσο καταστροφική αδιαφορία των άλλων.

Γιατί χρειάζεστε πίστη;

Ο Γιμελαίνοφ νεώτερος παρακολούθησε στα πρώτα πρακτικά της συνάντησηςστη Νίνα Γεωργιέβνα με κάποια υποψία και ακόμη και ζήλια, αλλά γρήγορα πίστευε, αισθάνθηκε πόνο κάποιου άλλου και μοιράστηκε τη ζεστασιά της ψυχής του. Στην επίσκεψή της, το ίδιο το αγόρι έγινε συνδεδεμένο με αυτή τη γυναίκα και, φυσικά, έγινε πολύ αγαπητό. Έκαναν φίλους. Το κενό γύρω από τη Νίνα Γεωργιέβνα γεμίζει θετικά. Ναι, και ο ίδιος ο Σεργκέι έγινε ξεκάθαρα διαφορετικός: ένας ενήλικας, υπεύθυνος, ικανός να χαρίσει χαρά.

Ο Ανατόλι Αλεξίν τερματίζει την ιστορία λέγοντας αυτόΟ σέρτζης Γιμελαίνο νεαρός παίρνει ένα εισιτήριο στη θάλασσα, το οποίο οι γονείς τελικά αποφάσισαν να τον ενθαρρύνουν. Για μεγάλο χρονικό διάστημα έκανε σχέδια - όλο τον χειμώνα, κάθε μέρα σκέφτηκε για την ανάπαυσή του. Αλλά έπειτα μια άλλη επιστολή ήρθε από τη Νίνα Γεωργιέγνα. Δεν γνώριζε τι ονειρεύεται ο Σεργκέι, και έτσι αρνήθηκε τις διακοπές της, μόνο για να τον δει. Το όνειρο της θάλασσας άρχισε να ξεθωριάζει και να λιώνει ακριβώς μπροστά στα μάτια μας. Ο Σεργκέι δεν μπορεί να επιτρέψει στη Νίνα Γκεοργκίεβνα να αισθανθεί ξανά μια τέτοια απώλεια όπως οι δύο πρώην. Και ήξερε σίγουρα ότι όπως έκανε, αν όχι περισσότερο από προηγούμενες απώλειες δρόμων. Ο Σεργκέι δεν πηγαίνει στη θάλασσα, δεν θα προδώσει. Είναι αξιόπιστος και πιστός, αξιοπρεπής και ευαίσθητος, με μεγάλη ψυχή και καρδιά.