Η ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας οφείλεταιδιαταραχή στη λειτουργία κλεισίματος. Υπάρχει μια τέτοια παραβίαση λόγω παραμόρφωσης στις βαλβίδες, κατά κανόνα, ινώδους φύσης. Η επίδραση στην ανάπτυξη της νόσου επηρεάζεται από τη βλάβη των υποβλαπτικών δομών, καθώς και από τις διαταραχές ακεραιότητας των μεμονωμένων στοιχείων της βαλβίδας. Εξίσου σημαντική είναι η διαστολή στον ινώδη δακτύλιο. Όλα τα παραπάνω οδηγούν τελικά στην κίνηση επιστροφής ενός μέρους του αίματος από την αριστερή κοιλία προς τη συστολή του αριστερού κόλπου, η οποία προκαλεί μείωση της λεπτότητας της κυκλοφορίας και την ανάπτυξη της υπέρτασης των πνευμόνων.

Μικρή ανεπάρκεια βαλβίδωνο απομονωμένος χαρακτήρας αναφέρεται σε φαινόμενα πολύ σπάνια. Μια παρόμοια κατάσταση παρατηρείται μόνο στο 2% όλων των περιπτώσεων. Κατά κανόνα, η παραβίαση της λειτουργίας κλεισίματος συνοδεύει τη στένωση της μιτροειδούς βαλβίδας ή των αορτικών ατελειών της καρδιάς.

Η κατάσταση μπορεί να είναι λειτουργική ή οργανική.

Στην πρώτη περίπτωση, η ανεπάρκεια του μιτροειδούςη βαλβίδα αναπτύσσεται με επέκταση στον όγκο της αριστερής κοιλιακής περιοχής ως αποτέλεσμα μυοκαρδιακών παθήσεων. Τέτοιες ασθένειες προκαλούν τον σχηματισμό αιμοδυναμικής υπερφόρτωσης αυτού του τμήματος του καρδιακού μυός.

Η αιτία αυτού του τύπου ανεπάρκειας μπορεί να είναι η φυτική δυστονία και η μείωση του τόνου του θηλώδους μυϊκού συστήματος.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η λειτουργική διαταραχή δεν ανήκει στην καρδιακή νόσο.

Η ανεπαρκής μιτροειδής βαλβίδα οργανικής φύσης προκύπτει ως αποτέλεσμα της ανατομικής βλάβης στους τένοντες των νηματίων της ή απευθείας στον εαυτό της.

Η πορεία της νόσου μπορεί να χαρακτηριστεί ως οξεία ή χρόνια.

Στην πρώτη περίπτωση, η ανεπάρκεια είναισυνέπεια της βλάβης του δακτυλίου του ως αποτέλεσμα του σχηματισμού ενός αποστήματος στο υπόβαθρο μολυσματικής ενδοκαρδίτιδας ή τραύματος (κυρίως κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης). Επιπλέον, η αιτία της οξείας ασθένειας μπορεί να είναι παραβίαση της ακεραιότητας των βαλβίδων ως αποτέλεσμα διάτρησης ή καταστροφής, μυρμηκικό αίθριο.

Μια παρόμοια εξέλιξη της νόσου είναι επίσης χαρακτηριστική της δυσλειτουργίας ή βλάβης του θηλώδους μυός.

Η χρόνια εμφάνιση της νόσου συμβαίνει ενάντια στο παρασκήνιοφλεγμονώδεις (σκληρόδερμα, ρευματικό πυρετό, συστηματικό ερυθηματώδη λύκο) και εκφυλιστικές (αποτιτάνωση του ινώδους δακτυλίου, Ehlers-Danlos Σύνδρομο του Marfan και, ψευδοξάνθωμα) αλλαγές. Η επιρροή έχει συγγενή γένεση. Για αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να αναφέρονται ινοελάστωσης ενδοκαρδίτιδα, μετάθεση των μεγάλων αγγείων, την ανωμαλία στην ανάπτυξη της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας. Χρόνια ανεπάρκεια συμβαίνει σε συγχώνευση παράβαση κατά βαλβίδα σχηματισμού primordia εμβρύου. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει μαξιλάρια ένωση ενδοκαρδιακή. Μυξωματώδη εκφυλισμό της μιτροειδούς βαλβίδας (πτερύγια του) αναπτύσσεται επίσης στη χρόνια μορφή.

Φυσικά, μια παραβίαση της λειτουργίας κλεισίματος μπορείΕίναι προκάλεσε και τις διαρθρωτικές αλλαγές. εκφράζουν, συνήθως σε υπερτροφική καρδιομυοπάθεια, διάλειμμα συγχορδίες τένοντες (καταλήγοντας σε δευτεροβάθμια έμφραγμα του μυοκαρδίου, πρόπτωση, τραύματα, καθώς επίσης και αυθόρμητη) paraproteznoy συρίγγιο που προκύπτουν λόγω της έκρηξης του ραμμάτων.

Χρόνια ανεπάρκεια μπορεί να προκύψει από μολυσματική ενδοκαρδίτιδα που σχηματίζεται στη φυσική ή προσθετική βαλβίδα.

Ανάλογα με τη σοβαρότητα της παλινδρόμησης, υπάρχουν τρεις βαθμοί.

Η πρώτη - που δεν εκφράζεται - χαρακτηρίζεται απόανίχνευση μιας αντίστροφης αίτησης αίματος μόνο στη βαλβίδα. Στο δεύτερο βαθμό υπάρχει μια μέτρια επέκταση του αυτιού. Το αντίστροφο αίτημα είναι τυπικό για το μεσαίο τμήμα του.

Στον τρίτο βαθμό υπάρχει σημαντική διαστολή. Στην περίπτωση αυτή, το ρυθμιστικό ρεύμα μπορεί να φτάσει στην οπίσθια περιοχή του τοίχου στον αριστερό κόλπο.